Metalen
>> Koudgewalst verzinkt elektrolytisch (zincor)
Koudgewalst verzinkt e..

Soorten, kwaliteiten, eigenschappen


Bij elektolytisch verzinkt staal (zincor) wordt meestal uitgegaan van de koudgewalste vervormingstalen DC01, DC03 – DC06. Deze stalen worden eerst voorzien van een schoon oppervlak en vervolgens galvanisch bedekt met zink. Bij deze bewerking veranderen de mechanische eigenschappen in principe niet, maar de mechanische eisen voor de drie best vervormbare kwaliteiten elo-verzinkt staal blijken fractioneel af te wijken van de blanke staalsoorten.

In de norm (EN 10152) blijken weliswaar 4 zinklaagdikten (2,5-5-7,5-10micron) genormaliseerd te zijn, maar in de praktijk blijkt alleen de laagdikte 2,5micron algemeen verkrijgbaar.

Deze laagdikte geeft eigenlijk slechts een minimale corrosiebescherming. In het verleden heerste de mening dat deze laagdikte slechts voldoende corrosiebescherming leverde in de huiskamer en dat deze voor bijv. badkamer en berging al onvoldoende was. In de praktijk is duidelijk geworden dat de corrosiebescherming met deze laagdikte toch enigszins beter uitvalt. In vergelijking met thermisch verzinkt (senzimir) is elo-verzinkt duidelijk minder corrosiebestendig maar hebben vergelijkbare kwaliteiten wel betere vervormingseigenschappen.

In de huidige normalisatie bestaat naast de staalaanduiding (bijgv. DC04 GZE 25/25) ook nog een getalaanduiding (Werkstoffnr.). Bij electrolytische bedekte staalsoorten dient het gebruik van deze “Werkstoffnrs” afgeraden te worden, omdat electrolytisch bedekte staalsoorten dezelfde “Werkstofnrs” hebben dan het blanke staal. Bestellen op alleen “Werkstoffnr.” kan dus leiden tot levering van alleen blank staal, terwijl elo-bedekt verwacht wordt. Thermisch bedekte staalsoorten hebben wel een specifiek “Werkstoffnr” maar elektrolytische bedekte staalsoorten niet.

Naast het galvanisch verzinken is het natuurlijk ook mogelijk om andere metaalbedekkingen op staal te realiseren:

Electrolytisch verchroomd staal (EN 10202)
Electrolytisch vertind staal (EN 10203)
Electrolytisch zinknikkel (EN 10271)

Er zijn echter nog andere galvanische bedekkingen bekend, die niet genormaliseerd zijn zoals: verkoperd staal, vermessingd staal, vernikkeld staal etc.

Mechanische eigenschappen electrolytisch verzinkt staal
Bij elektolytisch verzinkt staal (zincor) wordt meestal uitgegaan van de koudgewalste vervormingstalen DC01, DC03 – DC06. Deze stalen worden eerst voorzien van een schoon oppervlak en vervolgens galvanisch bedekt met zink. Bij deze bewerking veranderen de mechanische eigenschappen in principe niet, maar de mechanische eisen voor de drie best vervormbare kwaliteiten elo-verzinkt staal blijken fractioneel af te wijken van de blanke staalsoorten.

In de norm (EN 10152) blijken weliswaar 4 zinklaagdikten (2,5-5-7,5-10micron) genormaliseerd te zijn, maar in de praktijk blijkt alleen de laagdikte 2,5micron algemeen verkrijgbaar.

Deze laagdikte geeft eigenlijk slechts een minimale corrosiebescherming. In het verleden heerste de mening dat deze laagdikte slechts voldoende corrosiebescherming leverde in de huiskamer en dat deze voor bijv. badkamer en berging al onvoldoende was. In de praktijk is duidelijk geworden dat de corrosiebescherming met deze laagdikte toch enigszins beter uitvalt. In vergelijking met thermisch verzinkt (senzimir) is elo-verzinkt duidelijk minder corrosiebestendig maar hebben vergelijkbare kwaliteiten wel betere vervormingseigenschappen.

In de huidige normalisatie bestaat naast de staalaanduiding (bijgv. DC04 GZE 25/25) ook nog een getalaanduiding (Werkstoffnr.). Bij electrolytische bedekte staalsoorten dient het gebruik van deze “Werkstoffnrs” afgeraden te worden, omdat electrolytisch bedekte staalsoorten dezelfde “Werkstofnrs” hebben dan het blanke staal. Bestellen op alleen “Werkstoffnr.” kan dus leiden tot levering van alleen blank staal, terwijl elo-bedekt verwacht wordt. Thermisch bedekte staalsoorten hebben wel een specifiek “Werkstoffnr” maar elektrolytische bedekte staalsoorten niet.

Naast het galvanisch verzinken is het natuurlijk ook mogelijk om andere metaalbedekkingen op staal te realiseren:

Electrolytisch verchroomd staal (EN 10202)
Electrolytisch vertind staal (EN 10203)
Electrolytisch zinknikkel (EN 10271)

Er zijn echter nog andere galvanische bedekkingen bekend, die niet genormaliseerd zijn zoals: verkoperd staal, vermessingd staal, vernikkeld staal etc.


Mechanische eigenschappen electrolytisch verzinkt staal
 
EN 10152
Rp0.2  
Rm
A80
r90
n90
 
Re
Re
 
 
 
 
N/mm2
N/mm2
%
 
 
aanduiding
max.
min.
min.
min.
DC01+ZE
280
270-410
28
 
 
DC03+ZE
240
270-370
34
1,3
 
DC04+ZE
220
270-350
38
1,6
0,16
DC05+ZE
190
270-330
40
1,9
0,19
 
 
 
 
rgemidd
ngemidd
DC06+ZE
190
270-350
37
1,8
0,20

 

 

 

 Inhoudsopgave: EN 10152 Electrolytisch verzinkt staal

 

 

  Inhoudsopgave  
  EN 10152 Electrolytisch verzinkt staal  
         
        blz.
         
1 Onderwerp en toepassingsgebied 5
         
2 Normatieve verwijzingen 5
         
3 Definities     6
         
4 Aanduiding   6
         
5 Eisen      
5.1 Staalbereiding en vervaarding van het produkt 6
5.2 Desoxidatiemethode   6
5.3 Chemische samenstelling 6
5.4 Leveringsvoorwaarde   6
5.5 Keuze van eigenschappen 6
5.6 Mechanische eigenschappen 6
5.7 Oppervlakte-eigenschappen 6
5.8 Vloeilijnen     8
5.9 Deklagen     8
5.10 Hechting van de deklaag 8
5.11 Oppervlaktegesteldheid   8
5.12 Oppervlaktebehandeling (oppervlaktebescherming) 8
5.13 Verwerkbaarheid   9
5.14 Massa, toleranties op afmetingen en vorm 9
         
6 Keuring en beproeving 9
6.1 Algemeen     9
6.2 Keuringseenheden   9
6.3 Aantal beproevingen   9
6.4 Monsterneming   9
6.5 Te gebruiken beproevingsmethoden 10
6.6 Herbeproevingen   10
6.7 Keuringsdocumenten    
         
7 Merken     10
         
8 Verpakking   10
         
9 Opslag en transport   10
         
10 Door de koper verstrekken gegevens bij de bestelling 10
  Bijlage A (normatief) Werkwijze ter bepaling van de plastische-anisotropiecoëfficiënt r 11
  Bijlage B (normatief) Werkwijze ter bepaling van de verstevigingsexponent n 13
  Bijlage C (informatief) Referentiemethode voor de bepaling van de massa  15
      van de deklaag van zink